Nodo dames “On Tour in Europe”
Vrijdag-nacht 13 september. Omstreeks 3.30 h. loopt de wekker af ten huize Zwaenepoel. Niets te vroeg want om 5 h. wordt verzamelen geblazen op Zaventem voor vlucht FR 2947 Brussel-Madrid. Kimberly ’t Hooft heeft de korte nacht doorgebracht in Kalmthout en coach Fons Lauwers dient onderweg opgepikt te worden. Irène voert ons naar de nationale luchthaven. Daar treffen we Anja Van den Bergh en Awa Sow. Het Nodo-gezelschap is op weg naar Linares (Andalusië) om er aan te treden in de 1e poule Ronde van de ETTU-Cup voor dames. Als vice-kampioen 2018-2019 had Nodo daar recht op. De vlucht duurt 2,5 h. en is voor Fons een eerste ervaring. Na een bruuske landing, enkele bagage-bakken vlogen open, werden wij al vlug getrakteerd op zeer slecht weer. Wij zaten toch in Spanje nietwaar, dit lijkt wel Schotland. De treinverbinding naar Linares leek toch niet het ideale scenario en onder druk van de meisjes werd geopteerd om een wagen te huren. Een vlugge berekening bracht uitsluitsel: dit was goedkoper dan met de groep te treinen ! Een mooie Mercedes bus werd ons ter beschikking gesteld en via de autosnelweg togen wij richting Zuiden. En regenen en regenen !! Wij hadden ons van Andalusië wel wat anders voorgesteld. In Bailèn, een 15-tal km. verwijderd van Linares, werden wij ondergebracht in hotel Zodiaco, een hotel dat zijn tijd wel gehad had. Op vraag van Awa gingen we dezelfde avond de speelzaal toch even verkennen en konden de meisjes zich opwarmen. Zaterdag om 12 h gingen de wedstrijden van start. Nodo, ingedeeld als 3e in de poule, moest het al onmiddellijk opnemen tegen de Luxemburgers van Nidderkjaering (Letzeburgs). Bij winst lonkte de 2e Ronde, bij verlies moest het sterke Linares geklopt worden. Het was erop of eronder. Vlug werd het duidelijk dat de Luxemburgers sterker waren (met een Servische en Litouwse speelster in de rangen). Anja Van den Berghe stelde het verdict nog even uit met haar overwinning op de enige Luxemburgse, maar noch Kim, noch Awa konden scoren. Wij wisten dus al hoe laat het was. ’s Avonds bood Linares zich dan aan. Die hadden de Portugese meisjes van Dos Toledos (Azoren) op een dik halfuurtje opzij gezet. Natuurlijk bood Nodo flinke weerstand maar de Poolse, Roemeense en Spaanse speelsters waren te sterk. Linares is dan ook de nummer 2 van Spanje waar heel wat buitenlanders, zowel bij de heren als bij de dames, in de competitie spelen. De regenbuien van zaterdag, er vielen enkele dodelijke slachtoffers in de Alicante-regio, hadden ondertussen ook hun tol geëist in Linares, maar niet zo dramatisch. Tientallen emmertjes in de inkomhall, de gangen en de zaal vingen de dak-lekkages op van het overtollige water. Een komisch zicht. ’s Zondags diende dan nog de ontmoeting met het ultra-jonge Portugese ploegje afgewerkt te worden, maar dat was van zulk danig niveau dat het voor onze meisjes niet het minste probleem gaf. 3-0 voor Nodo.
Nodo eindigt dus 3e in de poule en is uitgeschakeld voor verdere deelname. Vermits er noch in Linares, noch in Bailèn iets te zien was werd Granada even bezocht in de namiddag. En dat was wèl top.
De terugweg werd op maandag aangevat met eerst de lange autorit en dan de terugvlucht naar Bruselas. Daar werd afscheid genomen van Anja en Awa, Kim was met vriend Jeroen verder Zuidwaarts getrokken. Fons en Bob treinden naar Antwerpen en verder naar Kalmthout Heide-station. Daar had Irène de auto klaargezet en werd Fons thuis veilig afgezet. Alles zoals op voorhand gepland.
Onthouden wij vooral de leuke sfeer in de damesploeg waar Awa Sow onbetaalbaar was met haar perfecte kennis van de Spaanse taal. Want diep in Spanje kom je niet ver met Engels, Frans of Duits. Op sportief vlak weten we dat onze ploeg, indien compleet, aardig uit de hoek kan komen maar winnen is nog wat anders.
Van uw reporter ter plaatse: Bob
